{Gastblog} Van onbewust naar bewust groener.

Wanneer komt de ommekeer van onbewust naar bewust groen(er)? Als kind viel ik mijn familie lastig met alle verhalen die ik bij Greenpeace oppikte. Ik kocht kaften, briefpapier en een pennenzak van Greenpeace. Maar hoe bewust was dit allemaal? Ik was me wel bewust van het feit dat er op deze aarde dingen misliepen. Maar ik zag dit vooral in grote verhalen. Greenpeace die een op waterstof rijdende auto begin jaren negentig in de media bracht: hoera!  Boten die olietankers tegenhielden: hoezee! Walvisslachtingen die door Greenpeace werden tegengehouden: fantastisch! Maar het bleven steeds verhalen met een groot sensatiegehalte. Als prille tiener werd ik lid van Gaia. Het verhaal werd al iets lokaler en kleinschaliger. Na het steunen van grote namen zoals Greenpeace, WWF, 11.11.11, Broederlijk Delen en Amnesty international was dit een verademing. Ik zag ook hoe kennissen en vrienden meededen aan milieukampen of lokaal in de wereldwinkel als vrijwilliger aan de slag gingen.

 Ook al was ik sinds mijn 16de vegetarisch en volgde ik de grote verhalen, nog steeds paste ik mijn persoonlijk leven niet aan naar een groener leven. Ok, ik kocht stoere legerlaarzen gemaakt van gerecycleerde autobanden of T-shirts van hennep. Maar veel verder dan dit ging het niet.

Als student worstelde ik vooral met mezelf en de dingen die in mijn naaste omgeving gebeurden. Toen ik echter ging samenwonen en werken kwam beetje bij beetje de bewustwording. Mijn eerste job was bij een firma in de plasticindustrie. Jawel, ik heb bijgedragen aan de productie en verkoop van tupperware en andere potjes. Deze firma leverde de mallen waarin deze potjes gespoten worden. Het was een beenharde industrie. Verkopen, verkopen, en nog eens verkopen (ik deed inside sales). Stilaan begon het me te dagen: is dit wat ik wil? Koffie uit een machine met plastic bekertjes, poedersoep in een plastic kopje, sipwellwater uit plastic bekertjes en dan heb ik het nog niet eens over alle bewaar- en andere dozen. Je kapotwerken voor een vervuilende industrie?

Bron

Ik zocht een nieuwe job en kwam in de kunstsector terecht. Een hele verademing toen. Thuis begon ik stilaan ook bewuster te werk te gaan. Kraantjeswater drinken, eigen kruiden kweken,... Toen ik naar het platteland verhuisde werd de ommekeer groter. Ik kocht voeding bij de voedselteams van lokale bioboeren, ik kweekte zelf groenten, deed aan fruitverwerking en ik maakte zelf schoonheidsproducten met kruiden. Het begon meer en meer te kriebelen: hoe zou het zijn om volledig zelfvoorzienend te wonen? Zelf je huis te bouwen met producten uit de natuur? Mijn toenmalige vriend en ik hakten de knoop door: we gingen een oud huis opknappen en verbouwen met strobalen en leem. Een geweldig avontuur met veel lachen en tranen. Een grote moestuin, zelf geënte fruitbomen in de tuin, een oud bakhuis waar we een nieuwe oven in wilden installeren. Mooie dromen. Helaas liep de relatie op de klippen. Met spijt in het hart liet ik mijn groen huis achter op zoek naar andere avonturen.

Nu woon ik op een oude boerderij met 5 personen. We delen de keuken, badkamer en omliggende grond. We hebben een moestuin en enkele fruitbomen. Ik leef intussen nog groener en bewuster. Ik maak al mijn kuisproducten zelf. Natriumbicarbonaat en azijn, meer heb je niet nodig. Schoonheidsproducten koop ik al lang niet meer. Ik koop zelden kleren, als ik ze koop, dan ecologisch, fairtrade of tweedehands. Ik eet zo gezond mogelijk: veel fruit, groenten, zaden. Ik kook regelmatig ayurvedisch of volgens het zuurbase dieet. Ik probeer zo vaak mogelijk alles te voet te doen. Afgelopen zomer ben ik zelfs meermaals te voet naar mijn werk gestapt (17,8 km enkel).

Volledig zelfvoorzienend zijn wil ik al lang niet meer. Intussen besef ik dat je een gemeenschap rondom je moet hebben. Ieder heeft zo zijn talenten en specialiteiten. Ik pluk er met plezier de vruchten van. Ik werk voor de natuur en breng meer en meer tijd buiten door. Intussen ben ik voldoende geëvolueerd om al deze dingen bewust te doen en volmondig ja te zeggen en keuzes te maken. Ik weet wie ik ben, wat ik wil en wat ik met mijn gedrag bereiken wil: bewust groen(er). 

Nierika is 35 jaar oud en al van jongs af aan met groen en natuur bezig. De laatste jaren heeft zich dit verdiept doordat ze ook professioneel in de natuursector aan de slag is. In haar vrije tijd maakt ze eigen kruidenbrouwsels, muziek, trekt ze de natuur in en probeert ze zo groen mogelijk te leven. Nierika woont op een gemeenschapsboerderij in het prachtige Hesbaye Brabançonne. Nierika blogt op http://nierika78.wordpress.com/